Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Μηνυμα απο την ΚΑΡΟΛ μας

Είμαι η Κάρολ σας



Επειδή λοιπόν η αγνωμοσύνη είναι “προνόμιο” μόνο των ανθρώπων και όχι εμάς των ζώων θέλω να σας πω κάποιες κουβεντούλες για να δείτε ότι δεν σας ξέχασα.Δεν σας ξέχασα γιατί εσείς είσαστε που μου σώσατε τη ζωή όταν κάποιοι “άνθρωποι” αποφάσισαν πως δεν έπρεπε να υπάρχω γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως κι εγώ νιώθω τον πόνο όπως και εκείνοι.

Δεν σας ξέχασα, που με φροντίσατε ,με κανακέψατε ,με κάνατε να σταθώ στα πόδια μου, να σηκώσω και πάλι την ουρά μου , με κάνατε να ξεχάσω όλες τις άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος και τέλος μου βρήκατε μια οικογένεια που μου έδωσε μια γωνίτσα στο σπίτι της και στην καρδιά της.


Θα ήθελα να πω και δύο κουβέντες στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του καταφυγίου εκ μέρους των υπόλοιπων φίλων μου εκεί στο καταφύγιο αλλά και αυτών που έφυγαν αφού κι αυτά ένιωσαν ένα στοργικό χέρι στο κεφαλάκι τους πριν κλείσουν για πάντα τα ματάκια τους για να περάσουν την γέφυρα του ουράνιου τόξου.


Πρώτα απ΄όλα ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους όλων των ζώων και δεύτερον να σας δώσω αν μπορώ λίγο κουράγιο στο πραγματικά δύσκολο έργο σας μιας και η πολιτεία όχι μόνο δεν σας συνδράμει οικονομικά και δεν σας επιβραβεύει ηθικά αλλά δημιουργεί πολλές φορές και εμπόδια στο έργο σας.

Συνεχίστε λοιπόν γιατί εδώ έξω από το καταφύγιο υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν και πονούν τα ζώα και θέλω να ελπίζω πως η νέα γενιά θα είναι περισσότερο φιλόζωη με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια όλα τα ζωάκια να έχουν την δική τους οικογένεια και το δικό τους σπίτι.


Τώρα δυό λογάκια για τα “κολλητάρια” μου στο καταφύγιο. Μην χάνετε την ελπίδα σας και θα έρθει η μέρα και για σας που θα βρεθεί κάποιο χέρι να σας χαϊδέψει στοργικά το κεφαλάκι και θα σας κάνει μέλλος της οικογένειας του.

Θέλω λοιπόν να σας πω , πως σκέφτομαι το Σάββατο να έρθω να δω τα “κολλητάρια” μου στο καταφύγιο για να τους δείξω το καινούργιο μου φούξια λουράκι (να κάνουμε και την φιγούρα μας) ,να τους δώσω κάτι δωράκια, μα πάνω απ΄όλα να τους πω από κοντά πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.


Το ΚΑΡΟΛάκι σας


ΥΓ: Και μεχρι να σας δω απο κοντα, σας στελνω ενα βιντεακι για να ζηλεψετε χιχιχι :)


Ευχαριστουμε την υπεροχη οικογενεια που ανοιξε την αγκαλια της στην Καρολ και που μας εστειλε τις σκεψεις της - Αυτη η ΕΛΠΙΔΑ ειναι που μας παρακεινει ολους μας να προσφερουμε στα υπεροχα αυτα πλασματα :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου