Χριστουγεννιατικη Ιστορια τον Νοεμβριο

Ήταν αρχές Νοεμβρίου όταν η Νταϊάν, πρόεδρος του Καναδέζικου φιλοζωικού σωματείου που συνεργάζεται με το ΚΑΖ και μεριμνά για την ευζωία των ζώων του που έχουν υιοθετηθεί στον Καναδά, μας έγραψε για να μας ενημερώσει ότι ένας συμπατριώτης της χρειάζεται την βοήθειά μας για να εντοπίσει την σκυλίτσα που είχε λατρέψει στις διακοπές του στην Ελλάδα.

Ο Ted Davidson, συνταξιούχος στρατιωτικός, είχε έρθει στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο, μαζί με την γυναίκα του κι άλλα δύο φιλικά ζευγάρια, για διακοπές. Κάθε πρωί, από το χάραμα, συνήθιζε να περπατάει μέχρι την πόλη για να πάρει φρέσκα κρουασάν από το φούρνο για το πρωινό και σε μια από αυτές τις βόλτες του την είδε για πρώτη φορά! Ήταν μια ξανθιά σκυλίτσα με ολόρθα αυτιά, πολύ φοβισμένη όμως για να πλησιάσει κάποιον άνθρωπο.

Η τρυφερότητά του όμως προς αυτό το ζώο, το καθημερινό πρωινό ραντεβού τους και τα μεζεδάκια που της κρατούσε, την έκαναν να τον πλησιάσει και να τον αφήσει να την αγγίξει. Κι έτσι ξεκίνησε ένα βαθύ δέσιμο και μια ήρεμη αλλά μεγάλη φιλία ανάμεσα στο αδεσποτάκι, που του είχε δώσει το όνομα Θήνα (από το Αθήνα) και τον Καναδό.Δύο μέρες πριν φύγει για το ταξίδι της επιστροφής την έχασε. Δεν ήταν εκεί που τον περίμενε κάθε πρωί. Την έψαξε σ’ όλη τη πόλη μέχρι που την βρήκε ξαπλωμένη σ’ ένα δημόσιο κηπάκι.

Ήταν χτυπημένη με πληγές στο κεφάλι, στο πρόσωπο, στο στήθος και με σπασμένο το ένα μπροστινό της πόδι. Έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε. Το χτυπημένο της κορμάκι έτρεμε και του έτεινε το σπασμένο πόδι της σαν να του έλεγε «κάνε κάτι, βοήθησέ με». Ο Τεντ δεν μπορούσε να την σηκώσει, ταξί δεν έβλεπε πουθενά, κτηνιάτρους δεν ήξερε. Επέστρεψε τρέχοντας στο σπίτι που έμεναν για να ζητήσει βοήθεια από την γυναίκα του και τους φίλους τους. Όταν γύρισαν στο σημείο που την είχε αφήσει, αυτή είχε φύγει κι όλες οι προσπάθειές τους να την βρουν τις επόμενες δύο μέρες απέβησαν άκαρπες. Ο Τεντ γύρισε στην πατρίδα του με την μορφή της σκυλίτσας χαραγμένη στο μυαλό του. Αισθανόταν ότι την είχε εγκαταλείψει. Ότι πρόδωσε την εμπιστοσύνη της κι ενώ εκείνη τον χρειαζόταν αυτός έφυγε.

Ο πόλεμος του μυαλού με την καρδιά κράτησε ένα περίπου μήνα και το ζάρι τελικά έπεσε! Θα γύριζε στην Ελλάδα να ψάξει να την βρει και να την πάρει μαζί του. Η αίσθηση ευθύνης του απέναντι σ’ αυτό το ζώο ήταν σημαντικότερη απ’ ό,τι κι αν έλεγε η λογική του.

Έτσι ήρθαμε σε επαφή μαζί του για να δούμε αν μπορούμε και πώς να τον βοηθήσουμε σ’ αυτή την αναζήτηση. Ήδη είχαμε μιλήσει με εθελοντή της πόλης που ζούσε η σκυλίτσα και μας είχε διαβεβαιώσει πως την είχε δει, ή τουλάχιστον είχε δει μία σκυλίτσα με αυτά τα χαρακτηριστικά και με μπροστινό πόδι που κούτσαινε. Σημάδι ότι το κοριτσάκι ζούσε ακόμα πριν από μερικές μέρες.

Έφτασε στο αεροδρόμιο κι από κει τον παραλάβαμε και τον μεταφέραμε στην πόλη, του βρήκαμε ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε μαζί του να χτενίζουμε την πόλη. Δεν ήταν πουθενά. Τελικά ο Καναδός έμεινε στο ξενοδοχείο, θα ξανάβγαινε πάλι με το σκοτάδι για να την ψάξει.

Οι μέρες περνούσαν και δεν την έβλεπε πουθενά. Στις καθημερινές μας τηλεφωνικές συνομιλίες, του είχαμε δανείσει ένα κινητό τηλέφωνο για να μας πάρει μόλις την έβρισκε, ακουγόταν όλο και πιο απογοητευμένος. Είχε όμως βρει παρέα στις βόλτες του προς αναζήτηση, μία άλλη σκυλίτσα, πολύ φιλική και χαδιάρα, που έμοιαζε της Θήνας και τον ακολουθούσε όπου πήγαινε. Τελικά ένα βράδυ του τηλεφώνησε κάποιος εθελοντής. Την είχε δει και θα περνούσε από το ξενοδοχείο να τον πάρει με το αυτοκίνητο για να πάνε να την πιάσουν. Πήγαν εκεί που είχε φανεί και όντως ήταν εκείνη. Αγριεμένη και φοβισμένη όμως και περιτριγυρισμένη από μία ολόκληρη αγέλη αρσενικών σκύλων που δεν άφηναν κανέναν να πλησιάσει. Η ίδια, στην θέα των ανθρώπων, τράπηκε σε φυγή. Ο Καναδός κατάλαβε ότι δεν είχε καμία ελπίδα να την πλησιάσει, ο χρόνος του τελείωνε, έπρεπε να επιστρέψει.

Την άλλη μέρα μας ειδοποίησε ότι δεν μπορούσε να πιάσει το ζώο και θα ήθελε να επιστρέψει στο καταφύγιο, θα ήθελε όμως να πάρει μαζί του την δεύτερη σκυλίτσα με την οποία είχε πιάσει φιλίες που την ονόμασε Θήνα 2. Στην ηλεκτρονική αλληλογραφία με την Πέγκυ, την γυναίκα του, που είχαμε όλο αυτό το διάστημα είχαμε διαπιστώσει ότι τον στήριζε απόλυτα σ’ αυτή του την αναζήτηση για το σκυλί που αγάπησε κι αισθάνθηκε υπεύθυνος. Μας είχε γράψει σε ένα από ταe-mail της να πούμε στον Τεντ να μην τολμήσει να γυρίσει χωρίς σκυλί στον Καναδά. Να βρει κάποιο άλλο αδέσποτο και να το σώσει αν δεν βρει την Θήνα.

Πράγματι πήγαμε στην πόλη που έψαχνε ο Τεντ για να τον πάρουμε και να γυρίσουμε στο καταφύγιο όπου θα τον φιλοξενούσαμε μέχρι να φύγει. Περήφανος μας έδειξε την Θήνα 2! Αφού δεν μπορούσε να πιάσει την πρώτη Θήνα, θα έσωζε από τους δρόμους την σωσία της.Πριν φύγουμε για το Μαρκόπουλο, πήγαμε την Θήνα 2 σ’ έναν τοπικό κτηνίατρο να της πάρει αίμα και να την εξετάσει.

Στο Καταφύγιο ήταν όλα έτοιμα για να υποδεχτούν τους δύο φιλοξενούμενούς μας. Το μικρό δωμάτιο/ξενώνας όπου θα έμενε ο Τεντ με το καινούργιο του κορίτσι, το οποίο όμως μα επεφύλασσε μία δυσάρεστη έκπληξη. Την νύχτα και την επόμενη ημέρα καταταλαιπωρήθηκε με διάρροιες και εμέτους. Οροί, φάρμακα, ο κτηνίατρος παρών κάθε μέρα και το ρολόϊ μετρούσε τα λεπτά και τις ώρες που μας έφερναν κοντύτερα στην ημέρα αναχώρησης του Τεντ.Ένα ηλεκτρονικό οικογενειακό συμβούλιο μεταξύ Καναδά και Μαρκόπουλου με μεσολαβητή τον υπολογιστή του ΚΑΖ αποφάσισε ότι ο Τεντ έπρεπε να αναβάλει την αναχώρησή του μέχρι να γίνει η Θήνα 2 καλά για να μπορεί να ταξιδέψει. Άλλη ταραχή με την αεροπορική εταιρία που δεν έκανε την αλλαγή από την Αθήνα. Έπρεπε να γίνει από την πόλη του Καναδά απ’ όπου εκδόθηκε το εισιτήριο και το πρόστιμο βαρύ, σχεδόν όσο είχε στοιχίσει το εισιτήριο αρχικά!

Η Θήνα 2 αργά αλλά σταθερά βάδιζε προς την πλήρη ίαση κι ο Τεντ περνούσε τις ημέρες του κρατώντας της παρέα και απολαμβάνοντας τις εξαίσιες λιακάδες του Νοέμβρη. Μια μέρα του χτύπησα την πόρτα να τον ρωτήσω κάτι και τους βρήκα, τη Θήνα ξαπλωμένη φαρδιά πλατιά στο κρεβάτι του να μασουλάει μία κάλτσα του και τον Τεντ στριμωγμένο στα πόδια του κρεβατιού να διαβάζει ένα βιβλίο! «Πάμε μια βόλτα μέχρι την πόλη να κάνουμε μία τελευταία προσπάθεια μήπως και βρούμε την Θήνα1;» ήταν η πρόταση του Καταφυγίου. Τα μάτια του άστραψαν και συμφώνησε ενθουσιασμένος. Η Πέγκυ που είχε ερωτηθεί σε προηγούμενο mail μας αν υπήρχε χώρος στο σπίτι τους για δύο Θήνες αν τελικά βρίσκαμε και την άλλη, είχε απαντήσει «Το σπίτι των Davidson πάντα θα έχει χώρο για 3 σκυλιά!»Σημειωτέον είχαν στο σπίτι την Μίτζι, την σκυλίτσα που είχαν πάρει πριν από δύο χρόνια από το καταφύγιο της πόλης τους. Κι εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι πριν φύγει ο Τεντ από τον Καναδά, έκανε το ζευγάρι μία δωρεά στο τοπικό τους καταφύγιο ισόποση με τα έξοδα του ταξιδιού του Τεντ στην Ελλάδα...

Την επόμενη ημέρα το πρωί περιμέναμε στο Καταφύγιο το συνεργείο της τηλεόρασης του Σκάϊ, της εκπομπής «Παρά Τρίχα» για μία συνέντευξη του Τεντ. Στον Καναδά είχε γίνει γνωστή η Οδύσσειά του και το ταξίδι του για να βρει την σκυλίτσα «του», οι εφημερίδες ήταν γεμάτες από άρθρα και το ραδιόφωνο κι η τηλεόραση παρουσίαζαν συνεντεύξεις της Πέγκυ και της Νταϊάν. Ο Τεντ κάθε τόσο μουρμούριζε «Τί θέλουν από μένα! Εγώ είμαι ένας πρώην στρατιωτικός και δεν έχω καμία σχέση με τη δημοσιότητα και τα ΜΜΕ. Το σκυλί μου ψάχνω να βρω, δεν έκανα δα και τίποτα σπουδαίο»...

Μετά την συνέντευξη ξεκινήσαμε για το δίωρο ταξίδι στην πόλη της Θήνας με το αυτοκίνητο του Σκάϊ πίσω μας. Παρκάραμε και κατεβήκαμε όλοι σε αναζήτηση της Θήνας. Δεν είχαμε κάνει δυο βήματα και μας πήρε από πίσω ένα αδεσποτάκι και μετά κόλλησε κι ένα δεύτερο. Είμαστε όλοι μας μια παρέα γεμάτη αγωνία, εμείς αν θα βρούμε την Θήνα και τα αδεσποτάκια αν θα τους ξαναδώσει ο Τεντ από εκείνες τις νόστιμες λιχουδιές που έκρυβε στη τσέπη του. Και σε μια στιγμή σταματήσαμε απότομα. Στην παραλία είδαμε κάτι που έμοιαζε με πέτρα, αλλά έμοιαζε και με νάϋλον σακούλα, θα μπορούσε όμως να είναι κι ένας σκύλος κουλουριασμένος. Ο Τεντ βάδισε αργά προς τα εκεί ψιθυρίζοντας «ίσως είναι αυτή, μάλλον είναι αυτή». Κι όταν τα μεγάλα αυτιά σηκώθηκαν ακούστηκε το ψιθύρισμά του πνιχτό από τη συγκίνηση «αυτή είναι!»

Το πρωτο "γεια" της επανασυνδεσης

Την πλησίασε κι αυτή σηκώθηκε. Έκανε δυο βήματα πίσω κοιτώντας τον και κουνώντας την ουρά της διστακτικά. Το ένα αδεσποτάκι παραλίγο να χαλάσει όλη την επιχείρηση. Είχε ξαπλώσει ανάσκελα στα πόδια του Τεντ περιμένοντας κι άλλη λιχουδιά. Του πετούσε ο Τεντ λιχουδιές μακριά για να το απομακρύνει κι αυτό τις κατάπινε στο δευτερόλεπτο και ξαναγύριζε. Τελικά η Θήνα τον αναγνώρισε!Τον πλησίασε με τα αυτιά της κάτω κουνώντας την ουρά της κι εκεί ο Τεντ την αγκάλιασε ψιθυρίζοντάς της τα δικά τους τρυφερά λόγια που λέγανε πριν δυο μήνες, της πέρασε το λουρί στο λαιμό και την οδήγησε στο αυτοκίνητο. Δεν μας κρατούσε πια τίποτα εκεί. Στο δρόμο για το Καταφύγιο περάσαμε από τον κτηνίατρό μας να την εξετάσει και να της πάρει αίμα και τελικά φτάσαμε στο Καταφύγιο, όλοι μας κουρασμένοι, ευτυχισμένοι και βαθιά ικανοποιημένοι που η «επιχείρηση Θήνα» στέφθηκε από επιτυχία.

Ενα φιλι απο την Θηνα - Ενα χαδι απο την Φοιβη

Την άλλη μέρα το πρωί όταν πήγαμε στο Καταφύγιο βρήκαμε τους τρεις τους μ’ ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά. Τα κορίτσια έπαιζαν στον ήλιο στον μπροστινό κήπο και χοροπήδαγαν σαν τα κατσίκια, κι ο Τεντ τις παρακολουθούσε χαμογελώντας και καμαρώνοντάς τες. Η πρώτη αγαπημένη του Τεντ κράτησε το όνομα Θήνα και η δεύτερη ονομάστηκε, σύμφωνα με την επιθυμία της Πέγκυ, Φοίβη.

Πίσω στον Καναδά, το σπίτι των Davidson έχει γεμίσει ζωή και ποδοβολητά. Η Θήνα δεν ξεκολλάει από το πλευρό του Τεντ κι η Φοίβη, αφού είχε μερικές θερμές συζητήσεις με την Μίτζι για το ποιανού είναι το σπίτι, η μαμά κι ο μπαμπάς, φροντίζει για όλες τις πιθανές και απίθανες σκανταλιές. Πάντως κι οι δύο βρήκαν τη βόλτα για ψώνια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερα αφού όλοι που τους συναντούσαν στο δρόμο και ξέροντας την ιστορία τους από τα μέσα ενημέρωσης είχαν και μια λιχουδιά ή ένα χάϊδεμα στο κεφαλάκι τους να τους προσφέρουν.

η μαμα Πεγκυ στο αεροδρομιο με δωρα για τα κοριτσια

Η ιστορία του Καναδού που ταξίδεψε 8.000 χιλιόμετρα για να βρει το σκυλί που του έκλεψε τη καρδιά και που όταν του ζήτησε βοήθεια δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, μας έκανε να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για την πίστη του σκύλου προς τον άνθρωπο. Ενίοτε κι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι το ίδιο πιστός προς τον σκύλο του, όσο κι ο σκύλος προς τον άνθρωπό του. Υπάρχει τουλάχιστον ένα καταγεγραμμένο παράδειγμα. Ο Τεντ κι η Θήνα του. Και η Φοίβη που δεν ήξερε μέχρι εκείνη τη στιγμή τί της επιφύλασσε το άστρο της.

Τεντ και Πέγκυ, σας ευχαριστούμε που μας δώσατε την ευκαιρία να σας γνωρίσουμε και να σας βοηθήσουμε. Ήταν τιμή για μας!

Θήνα και Φοίβη ευχηθείτε ανάλογη τύχη και στα άλλα αδέλφια σας που σας συντρόφευαν στους δρόμους!

Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων ΚΑΖ

Για την ημερομηνία της συνέντευξης και του φιλμ που γύρισε ο Σκάϊ θα ενημερωθείτε πάλι από το Blog

Ο Τεντ και οι "κορες" του ασφαλεις στο σπιτι τους

Από τον Μικρό Πρίγκηπα του Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ
..."Όχι," είπε ο Μικρός Πρίγκηπας. “Ψάχνω για φίλους”. Τι θα πει εξημερώνω;"
"Είναι μια πράξη που παραμελείται πάρα πολύ συχνά" είπε η Αλεπού.”Εξημερώνω σημαίνει κάνω δεσμούς" “Κάνω δεσμούς;"
"Ακριβώς αυτό" είπε η Αλεπού. "Για μένα δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα μικρό αγόρι όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα μικρά αγόρια. Και δεν σε χρειάζομαι. Και εσύ, από τη δική σου πλευρά, δεν με έχεις καμία ανάγκη. Για σένα δεν είμαι τίποτα περισσότερο από μια αλεπού όπως εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αλλά αν με εξημερώσεις, τότε θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός σε όλο τον κόσμο. Για σένα θα είμαι μοναδική σε όλο τον κόσμο…”

"Αρχίζω να καταλαβαίνω" είπε ο Μικρός Πρίγκηπας. “Υπάρχει ένα τριαντάφυλλο… Νομίζω με έχει εξημερώσει…”…

...........................................................................................

... "Και γύρισε προς την αλεπού.

- Γεια σου, είπε ...

- Γεια σου, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: δεν βλέπει κανείς πολύ καλά παρά μονάχα με την καρδιά. Ότι είναι σημαντικό, δεν το βλέπουν τα μάτια.

- Ότι είναι σημαντικό δεν το βλέπουν τα μάτια, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

- Είναι ο χρόνος που έχεις χάσει για το τριαντάφυλλό σου και που το κάνει τόσο σημαντικό." ...

Η θεση του RSPCA για τις υιοθεσιες στο εξωτερικο

27/10/2009

Yπάρχει ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα της εξαγωγής σκύλων και γατών σε άλλες χώρες,παρά το αν θεωρείται καλή κίνηση στο θέμα του ελέγχου των αδέσποτων και των κινδύνων από πίσω.

Η RSPCA λειτουργεί σε πάνω από 30 Ευρωπαϊκές χώρες, πολλές από τις οποίες έχουν ακόμα πρόλβημα με τα αδέσποτα σκυλιά και γατιά και δεν μπορούν να υιοθετήσουν αρκετά από αυτά ώστε να ικανοποιηθεί η ''προσφορά''. Φυσικά είναι προτιμότερο για τα ζώα να βρίσκουν ένα σπίτι όσο πιο κοντά γίνεται.Σήμερα όμως αυτό δεν είναι δυνατό σε πολλές χώρες.

Έτσι πολλές οργανώσεις έχουν ένα καλά οργανωμένο σύστημα υιοθεσιών, στέλνοντας σκύλους και γάτες από χώρες όπως η Τουρκία, η Ισπανία και η Ελλάδα,σε χώρες όπως η Ολλανδία, η Γερμανία και η Σουηδία. Το σύστημα λειτουργεί σωστά - η αποστολή σκύλων και γατών από χώρες όπου υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς, σε χώρες όπου υπάρχουν λίγα.
Όλοι κερδίζουν και κυρίως οι σκύλοι και οι γάτες που βρίσκουν καλά σπίτια.

Η μεταφορά των ζώων σε άλλες χώρες ελέγχεται καλά - Ευρωπαϊκοί νόμοι εξασφαλίζουν ότι τα σκυλιά που υιοθετούνται είναι ταυτοποιημένα, υγιή και ταξιδεύουν υπό καλές συνθήκες.Πολλές αεροπορικές εταιρίες μεταφέρουν με χαρά αυτά τα σκυλιά και τις γάτες.Οι οργανώσεις για τα ζώα σε αυτές τις χώρες εξασφαλίζουν ότι παραδίδονται στα νέα τους σπίτια γρήγορα και παρακολουθούν τα σκυλιά και τις γάτες για να δουν πώς θα προσαρμοστούν.

Η RSPCA έχει ακούσει πολλές φήμες για σκυλιά και γάτες που πηγαίνουν σε εργαστήριασε άλλες χώρες. Αυτό είναι τελείως ψέμματα και δεν έχει συμβεί ποτέ στην Ευραπαϊκή Ένωση.Όχι μόνο είναι παράνομο να χρησιμοποιηθούν αδέσποτα σκυλιά ή γάτες σε εργαστήρια,αλλά και μη πρακτικό - τα εργαστήρια χρειάζονται συγκεκριμένα είδη ζώων και γι αυτό εκτρέφουν οι ίδιοι.

Δεν θέλουν ή δεν χρειάζονται σκυλιά και γάτες από άλλες χώρες.
Αλλά είναι μια φήμη που έχει εξαπλωθεί και δυστυχώς έχει αποτρέψει πολά σκυλιά και γάτεςνα βρουν μια καλύτερη ζωή σε μια άλλη χώρα.
Τι θα προτιμούσατε - ένα σκυλί ή μια γάτα από την Ελλάδα να έχει μια καλύτερη ζωή και ένα καλό σπίτι στην Ολλανδία ή να μείνει στην Ελλάδα, στους δρόμους, όπου υπάρχει μικρήπιθανότητα καλής ζωής?

Μετάφραση: Κλειάννα Μαλαματίνα

Αγγλικό Κείμενο(παρατίθεται παρακάτω):

David Bowles
Head, External Affairs
RSPCA
International Department

RSPCA, Wilberforce Way, Southwater, Horsham, West Sussex RH13 9RS
Tel (UK) 0870 7540 373 Tel (International) 44 870 7540 373 or 44 1403 821 000 ext. 373
Fax (UK) 0870 7530 059 Fax (International) 44 870 7530 059 or 44 1403 732 121
Website: http://www.rspca.org.uk Email: international@rspca.org Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. .

Αγγλικό κείμενο:

Royal Society for the Prevention of Cruelty to Animals

Patrons HM The Queen

27 November 2009

There has been a lot of attention on the export of dogs and cats to other countries, whether this is a good part of stray control and the risks behind it. The RSPCA works in over 30 European countries, many of which still have a stray dog and cat problem and cannot adopt enough dogs and cats at home to satisfy the supply of dogs and cats. Of course it is preferable for all dogs and cats to be rehomed as close to home as possible. At present though this is not possible in many countries. So many organisations operate a good rehoming system sending dogs and cats from countries such as Turkey, Spain and Greece to countries such as Netherlands, Germany and Sweden. The system works well - sending dogs and cats from countries where there are too many to countries where there are too little. Everyone wins especially the dogs or cats which find good homes.

The transport of animals to other countries is well controlled - European laws ensures dogs being rehomed are identified, healthy and travel in good conditions. Many airlines are pleased to transport these dogs and cats. The animal groups in these countries ensure that they are delivered to new homes quickly and follow up on the dogs and cats to see how they adapt.

The RSPCA has heard many rumours about dogs and cats going to laboratories in other countries. This is entirely false and has never happened in the European Union. Not only is it illegal to use stray dogs or cats in laboratories, it is also impractical - laboratories need certain kinds of animals and so breed their own. They do not want or need dogs or cats from other countries. But is a rumour that has spread and unfortunately has prevented many dogs or cats from getting a better life in another country. What would you prefer - a Greek dog or cat to have a better life and a loving home in Netherlands or to stay in Greece on the streets where there is little prospect of a good life?


David Bowles
Head, External Affairs
RSPCA

International Department

RSPCA, Wilberforce Way, Southwater, Horsham, West Sussex RH13 9RS
Tel (UK) 0870 7540 373 Tel (International) 44 870 7540 373 or 44 1403 821 000 ext. 373
Fax (UK) 0870 7530 059 Fax (International) 44 870 7530 059 or 44 1403 732 121
Website: http://www.rspca.org.uk Email: international@rspca.org Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. .

source: www.strayshelp.gr

Νεο κολαστηριο σκυλων - A new puppy mill has been revealed

Ενα νεο κολαστηριο σκυλων και οχι μονο ανακαλυφτηκε στο Αλεποχωρι μετα απο καταγγελιες των κατοικων του Αλεποχωριου στην εκπομπη "Παρα τριχα".

Μετα απο κινητοποιηση του stray.gr και εισαγγελικη εντολη ξεκινησε μια μεγαλη προσπαθεια μεταφορας των ζωων απο τον χωρο αυτο. Εθελοντες του ΚΑΖ, δωσανε το παρον τους βοηθωντας στην μεταφορα.

Αυτη τη στιγμη υπαρχει αμεση αναγκη φιλοξενειας των σκυλιων, απο μεγαλοσωμα, μεσαιου τυπου και μικροσωμα. Οποιος μπορει να βοηθησει να επικοινωνησει μαζι μας για λεπτομερειες.

Μεγαλη αναγκη υπαρχει για τροφες, αμπουλες - χαπια αποπαρασιτωσης- κολλαρα και στηριξη ως προς τα κτηνιατρικα τους εξοδα.

Φωτογραφιες απο τα ζως μπορειτε να δειτε :

http://www.facebook.com/album.php?aid=124717&id=765586771&page=2

Βιντεο της αποκαλυψης και της εξελιξης απο το ΣΚΑΙ :

http://www.facebook.com/l/1811e;www.skai.gr/player/tv/?mmid=106784

http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=106836

A new puppy mill was revealed in the area of Aleopohori, after the people that lived in the around area informed the TV program "Para Triha"

After the movements of Stray.gr and the courts order, a great effort was made on Saturday in order to move all the dogs from that place. Volunteers from KAZ shelter also participated, helping with the movement of the dogs.

At this stage there is a great need to find foster homes for the dogs. There are all sort of sizes and breeds. Who ever can help please contact us for more details.

Also a great need for de-worming pipettes and pills, to tick collars and veterinary expenses until a solution is found for these animals.

Photos of the animals can be seen :

http://www.facebook.com/album.php?aid=124717&id=765586771&page=2

Video of the history

http://www.facebook.com/l/1811e;www.skai.gr/player/tv/?mmid=106784

http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=106836

A Marine and a Mutt are reunited!!!

If you missed it, the "Today" show on NBC featured the story of a Marine who made friends with a dog in Iraq named Nubs. It's no ordinary story, though.

The fact the two of them were sitting in a New York studio on Monday was impressive in itself. It wasn't supposed to happen. Military rules are written to prevent this sort of thing - soldiers cannot have pets in war zones. Period.

But it happens, as we've written about previously. In this case, Maj. Brian Dennis, a Marine pilot who first came across Nubs in October 2007 at a border fort, befriended the dog, got him to California and has written a children's book about their adventure: "Nubs: The True Story of a Mutt, a Marine & a Miracle," published by Little, Brown Young Readers.

"As soon as I met him, he just kind of jumped up and I started playing with him," Dennis said. "The first time we ever met, he just kind of flipped over. I started rubbing his belly. Really, my whole team, we just kind of bonded with him as soon as we met him."

Nubs got his name because his ears had been lopped off by an Iraqi soldier. It's a common procedure, done so that there's less for another dog to grab in case of a fight, but also to make the dogs tougher. As Dennis said, "It didn't make much sense to me."

Dennis figured he had seen the last of Nubs when he was transferred to another fort 70-75 miles away on the Iraqi border. But as his convoy of soldiers pulled out, the dog followed. And followed.

Somehow, Nubs made it all the way to where Dennis was stationed. It took him a couple of days, but he was not going to be denied. "It was the craziest thing when he walked up," Dennis recalled. "It was just amazing."

Now, the two are together, thanks to donations that helped Dennis bring his dog home. It's clearly an enduring friendship.

Source: www.blogs.dogtime.com

Fund raising event in Canada

We just received some photos from the Fund Raising Event - our supporter in Canada organised "Tails from Greece". A great day, a lot of positive vibes and of course a nice reunion for the dogs that spent some of their time at our shelter and managed to find briliant homes in Canada. We would like to take this opportunity and thank every one in person for taking such great care of our babies!!!

Enjoy.....

"Οι δειλοί που λένε πως έχουν άποψη αλλά δεν τολμούν να την εκφράσουν επώνυμα."

Οι "άνθρωποι" που νομίζουν ότι ο κόσμος έγινε γι αυτούς και μόνο και δεν χωρά κανένας άλλος". Φίλος του Καταφυγίου στην Νίκαια έλαβε το άνωθεν προειδοποιητικό μήνυμα απο άγνωστο της περιοχής του και μας το έστειλε με το παρακάτω σημείωμα

27-10-2009

Την συγκεκριμένο αυτό προειδοποιητικό γράμμα το λάβαμε σήμερα το πρωί.

Είχε ριχθεί στην βεράντα φιλικού ζευγαριού προφανώς κατά την διάρκεια της νύχτας.

Ο άγνωστος 'ψυχάκιας' σταυροφόρος κατά των μικροβίων όπως φαίνεται έχει και το σθένος να απειλεί με φόλες κατά των αδέσποτων για να μας γλιτώσει όπως πιστεύει από τα μικρόβια.

Το φιλικό ζευγάρι όπου έλαβε αυτήν την απειλητική επιστολή τυγχάνει να έχουν ένα μικρόσωμο σκυλάκι, παράλληλα δε να ταΐζουν και ορισμένα αδέσποτα γατάκια τα οποία έρχονται στην περίμετρο του σπιτιού τους.

Τυχαίνει και εγώ να είμαι κάτοχος σκύλου και 2 γατιών παράλληλα δε να φροντίζω και αρκετά αδέσποτα γατιά της περιοχής μου, όπως καταλαβαίνετε είναι αρκετά μεγάλη η αγανάκτησης μας έπειτα από αυτήν την απειλητική επιστολή αυτού του 'θρασύδειλου καραγκιζόπουλου' όπου νομίζει με τις φόλες προς τα άμοιρα αυτά ζωάκια θα σωθεί από τα μικρόβια όπως επικαλείται.

Δυστυχώς για όλους εμάς που πονάμε και φροντίζουμε όλα αυτά τα αδέσποτα υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες τριγύρω μας από τέτοιου είδους ευνουχισμένες προσωπικότητες όπου το μόνο σκοπό που έχουν στο μυαλό τους είναι να εφαρμόζουν τη βία και τη διαστροφή τους κατά των ζωών.

Η κριτική δική σας....

Η φάρμα των «ζώων» - Κοσμάς Βίδος

Το πρόβλημα με τα ζώα - αδέσποτα ή μη - που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η Αθήνα, η Ελλάδα γενικότερα, είναι μία από τις μεγαλύτερες ντροπές του έθνους. Με τις πεινασμένες αγέλες σκύλων που περιφέρονται στους δρόμους και τρώνε από τα σκουπίδια να αποκαλύπτουν το πραγματικό, αποτρόπαιο πρόσωπό μας, πίσω από το προσωπείο των πολιτισμένων Ευρωπαίων που με τόση άνεση και έπαρση έχουμε φορέσει. Με εκείνους που φιλοξενούν σκύλους στο σπίτι τους να μην ξέρουν πού να τους βγάλουν για να κάνουν την ανάγκη τους: στα πάρκα απαγορεύεται, στα αλσύλλια και στους δρόμους υφίστανται την οργή εκείνων που δεν θέλουν να βλέπουν ζώο ούτε ζωγραφιστό - δηλαδή της πλειονότητας των Ελλήνων. Αλλά και με όλους μας, ζωόφιλους ή μη, να μην μπορούμε να περπατήσουμε σε δρόμους σπαρμένους με ακαθαρσίες, καθώς ελάχιστοι ιδιοκτήτες ζώων μαζεύουν (όπως θα έπρεπε) τα περιττώματα των «θησαυρών» τους. Αν και, ακόμη και εγώ που τα μαζεύω, έχω πολλές φορές δεχτεί επίθεση από συγκατοίκους μου στην τρέλα την οποία ζω καθημερινά, από γείτονες που ενοχλούνται και μόνο επειδή με βλέπουν με σκύλο. «Δεν είστε ζωόφιλοι εσείς που κλείνετε τα σκυλιά στα διαμερίσματα» μου φώναξε τις προάλλες στον δρόμο μια ηλικιωμένη, λες και είχα κλείσει στο δικό της διαμέρισμα τον κόπρο που μάζεψα όταν πέθανε η κυρία του (και κανένας δεν τον ήθελε). «Ενώ είστε εσείς ζωόφιλοι που βλέπετε σκύλο να σας κουνάει την ουρά και τρέχετε να φύγετε σαν να σας κυνηγάει ανακόντα» της απάντησα εκνευρισμένος. Αμφιβάλλω όμως αν γνώριζε τι είναι η ανακόντα.


Εκείνη το μόνο που γνώριζε είναι ότι τα σκυλιά δεν έχουν θέση στον κόσμο της. Δεν φταίει. Μεγαλωμένη σε μια κοινωνία όπου το ζώο είναι συνώνυμο με τη βρωμιά, όπου προτιμάμε να πετάμε τα αποφάγια μας στα σκουπίδια από το να τα ρίξουμε στα πεινασμένα σκυλιά και γατιά του δρόμου, όπου πιστεύουμε ότι ακόμη και η δεκοχτούρα που θα καθίσει στο παράθυρό μας μπορεί να μας κολλήσει την ανίατη αρρώστια που θα μας αποτελειώσει, δεν κατάφερε ποτέ να κοιτάξει παραπέρα, να μάθει πώς συμπεριφέρονται στα ζώα τους οι πραγματικά πολιτισμένοι λαοί, να απαλλαγεί από τους φόβους της, να δει στα μάτια ενός ουσιαστικά ανυπεράσπιστου πλάσματος την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τη στιγμή που θα το φροντίσει. Λυπάμαι τους ανθρώπους που δεν μπορούν (από... άποψη) να συμβιώσουν με ένα ζώο. Θεωρώντας ότι αυτή η δυσκολία τους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην άγνοια. Αλλά και σε ένα είδος συναισθηματικής αναπηρίας.


Είναι και το αδιάφορο κράτος όμως που καλλιεργεί την άγνοια και τη συναισθηματική αναπηρία των πολιτών του. Αξέχαστες μου έχουν μείνει οι διαβεβαιώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη όταν, ως δήμαρχος Αθηναίων, επί Ολυμπιακών του 2004, διατυμπάνιζε ότι το πρόβλημα με τα αδέσποτα είχε (σχεδόν) λήξει και ότι η Αθήνα θα γινόταν ο παράδεισος των τετραπόδων.
Σήμερα, ενώ η κυρία Μπακογιάννη εξακολουθεί να τιμάται με βραβεία για την προσφορά της (και σε) εκείνη την περίοδο, τα αδέσποτα της πόλης είναι περισσότερα και σε χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Και αν ο δήμος, υπό τον Νικήτα Κακλαμάνη πλέον, προσπαθεί να δείξει μια κάποια ευαισθησία με φωτεινές πινακίδες α λα «Υιοθετήστε και εσείς ένα ζωάκι» ή φροντίζοντας ενίοτε για τη σίτιση ορισμένων εγκαταλελειμμένων σκυλιών και γατιών, όλα αυτά μοιάζουν με παρηγοριά στον άρρωστο, εν προκειμένω στον αδέσποτο, ώσπου να βγει η ψυχή του.


Θα ασχοληθεί (άραγε) η νέα κυβέρνηση και με τα ζώα; Είμαι σχεδόν σίγουρος πως όχι. Τέτοιου είδους προβλήματα οι πολιτικοί μας τα θεωρούν προβλήματα πολυτελείας. Όπως τέτοιου είδους ευαισθησίες (εκείνες των συνανθρώπων μας που συνδράμουν τους εξαθλιωμένους των δρόμων) τις αποδίδουν στους παρανοημένους. Ίσως να είμαι και εγώ ένας από εκείνους. Όπως και να έχει, θλίβομαι με τη νοοτροπία μας. Θλίβομαι με τα κουτσά, χτυπημένα, γεμάτα τσιμπούρια σκυλιά και με τις ξεντερισμένες από τα αυτοκίνητα γάτες. Και αν το καταγράφω εδώ είναι μόνο για να το μοιραστώ με εκείνους που θα με καταλάβουν, τους ολίγους, γιατί οι πολλοί μάλλον θα με θεωρήσουν γραφικό. Στους πολλούς όμως, σε όλους όσοι έχουν αποφασίσει ότι «οι πόλεις δεν είναι για τα ζώα!» και καλυμμένοι πίσω από αυτό το συμπέρασμα δεν βγάζουν ούτε ένα κεσεδάκι νερό στις διψασμένες γάτες του δρόμου, έχω να απαντήσω ότι οι πόλεις, πόλεις σαν την Αθήνα, δεν είναι ούτε για τους ανθρώπους. Και ότι μόνο με την ευγένεια, την προσφορά και την έγνοια προς τους αναξιοπαθούντες, ανάμεσα στους οποίους κορυφαία θέση κατέχουν τα αδέσποτα, θα μπορέσουμε να τις κάνουμε επιεικώς ανεκτές. Παρεμπιπτόντως, την επόμενη μαμά που θα ακούσω να λέει στο παιδί της «μακριά από το μπάου μπάου γιατί θα σε φάει» θα τη ρίξω στα λιοντάρια. Αυτά τρώνε κανονικότατα τις ανόητες μητέρες.

πηγή: www.homefood.gr/blogs/blog.

Help Athanasios Lerounis by signing the petition

Please take a minute and sign this petition. 10.000 signatures might make the difference. Please widely forward.

Athanasios Lerounis is a Greek volunteer teacher who has been actively engaged in carrying outdevelopment work in the Kalash region (a remote mountainous area of Pakistan), since 1994.

Lerounis was kidnapped by armed Taliban beginning of September 2009 and his abductors demand a ransom of 2 million US dollars and the release of three Afghan leaders.

The Kalash are a minority of Pakistan, an ancient nation who live isolated, and have their own tradition, language and religion.

Athanasios Lerounis came to visit Pakistan in the early 90’s as a traveler, when he first heard about the ”Kalasha” people in Northern Pakistan, sharing common historical and cultural ties with the ancient Greeks .

He visited the Kalash Valleys and fell in love with the Kalash people and their ancient culture. His mentorship contribution
in preserving Kalash Culture and Heritage speaks for itself by the amount of work he did in the Kalash Valleys.

Lerounis built the first schools for the Kalash children in the three Kalash valleys. Kalash people call him BAYA and regard him one of their own.

The Govt. of Pakistan has honored him with various awards, specially the National Award recognizing his work in fields of Education, Health &Cultural-Preservation.
He made the first Museum and Culture Center of the Kalash People known as ‘Kalasha Dur” with the support of the Hellenic Aid Foreign Affairs of Greece.
Thank you
KAZ
Vana Theodoridou
http://www.mdmgreece.gr/component/option,com_petitions/id,6/lang,el/view,petition/

Επειδη αρκετοι υποστηριζουν οτι οι υιοθεσιες εξωτερικου δεν ειναι παρα ενας τροπος να προμηθευουμε τα εργαστηρια με πειραματoζωα, και επειδη οσο και να φωναζουμε οτι ελεφαντες δεν ειμαστε υπαρχουν αυτοι που πιστευουν το αντιθετο, σας παραθετουμε την επισημη απαντηση του RSPCA

Wag-A-Thon στην Ελλαδα !! Το ΚΑΖ θα ειναι εκει ....

Αγαπημένοι μας φίλοι,

Στις 11/10 το ΚΑΖ θα λάβει μέρος στην ετήσια συνάντηση που κάνει το Φιλοζωικό Σωματείο της Νέας Φιλαδέλφειας.

Για πρώτη φορά διοργανώνεται Wag-A-Thon και είπαμε να βοηθήσουμε με τη συμμέτοχη μας αυτή την όμορφη προσπάθεια που γίνεται από το Σωματείο της Ν.Φιλαδελφειας.

http://www.friendsofanimals-nf.com/WagAThon.html

Θα κάνουμε γύρους με τα σκυλιά μας στο Πάρκο της Νέας Φιλαδέλφειας μεμονωμένα ή σε ομάδες και ταυτόχρονα θα περάσουμε καλά, θα διασκεδάσουμε και θα δείξουμε στον κόσμο την προσπάθεια μας για τα αδέσποτα :-)

Όσοι από εσάς θα ήθελαν να υποστηρίξουν αυτή τη προσπάθεια πολλών ανθρώπων εθελοντών αλλά και σωματείων,είτε με το να έρθουν την Κυριακή 11/10/09 στο πάρκο της Ν.Φιλαδελφειας (στο τέλος του email υπάρχει link με την τοποθεσία, τις στάσεις του τραίνου και των λεωφορείων), είτε με το να δώσουν ένα οποιοδήποτε μικρό η μεγάλο ποσό για την προσπάθεια αυτή στο ΚΑΖ μπαίνοντας online στο

http://www.friendsofanimals-nf.com/WagAThonPledgeTeams.html ,

έτσι ώστε να επιτύχουμε τον στόχο μας ο οποίος είναι 500 ευρώ.

Τα ποσά μαζεύονται από το Σωματείο της Νέας Φιλαδέλφειας και στο τέλος δίνουν το 25% από το ποσό που έχει μαζευτεί συνολικά.

Στο παραπάνω link απλά μπαίνετε και γράφετε την ομάδα, που είναι ΚΑΖ Shelter Team και από κάτω τα στοιχεία σας και το ποσό που θα θέλατε να διαθέσετε είτε βάζοντας γύρους και ποσό ή απλά ένα ποσό (το οποίο είναι και το προτιμότερο ).

Τα χρήματα κατατίθενται στην Εθνική Τράπεζα - από το site της Ν.Φιλαδελφειας θα βρείτε τα στοιχεία - είτε με πληρωμή μέσω PayPal - και αυτό επίσης θα το βρείτε μέσα από το site (βρίσκετε ακριβώς από κάτω από τη φόρμα που θα συμπληρώσετε ένα link που σας οδηγεί στους τρόπους πληρωμής ) - ή με το να έρθετε να μας δείτε από κοντά δίνοντας εκεί αυτό που ο καθένας επιθυμεί και φυσικά εφόσον είναι μέσα στις δυνατότητες του.

Θα χαρούμε να σας δούμε από κοντά και ελπίζουμε να μας βοηθήσετε σε αυτή μας την προσπάθεια.

Αν αυτό δεν είναι εφικτό σας ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για την όποια βοήθεια έχετε δώσει όλα αυτά τα χρόνια στο Καταφύγιο Αδέσποτων Ζώων.

Οδηγίες προσελευσης

http://www.friendsofanimals-nf.com/WagAThonLocation.html

Dear All,

On October the 11th KAZ will take part at the annual meeting that the "Friends of Animals shelter of Nea Philadelphia" is organizing.
For the first time this year there is a Wag-A-Thon and we think that this will be a good chance to help.
What is a Wag-A-Thon? (http://www.friendsofanimals-nf.com/WagAThon.html)

We will run the paved distance in the paved root of the Park of Nea Philadelphia (Alsos) with or without our dogs, single or in teams, have fun meet people, and most importantly take the pledge to help the animals (//www.friendsofanimals-nf.com/WagAThonPledgeTeams.htm).

The people who would like to support this event either with their presence on Sunday the 11th of October (at the end of our e-mail you will find all the information on how to get there), or by just donating an amount small or big in the name of KAZ Team.

Our goal is to reach 500euros.

Οur group benefits 25% of the donations our team receives. Here under you will find the KAZ shelter team pledge and you can deposit an amount either by each round the team completes or just a total (which is preferable).

You can make a bank deposit (all details are on the NF site //www.friendsofanimals-nf.com/WagAThonPledgeTeams.htm) or through PayPal.

You can even come and see us in person and give what you wish on the Wag-A-Thon register booth.

We would be really happy to see you in person and we sincerely hope that you will support our effort.
And even if this is not possible, we wish to thank you once more for every assistance you have provided to the KAZ Shelter through the years.

KAZ.

διαφορά μεταξύ στρατοπέδων συγκέντρωσης για ζώα και στρατοπέδων συγκέντρωσης για ανθρώπους

Για την διαφορά μεταξύ στρατοπέδων συγκέντρωσης για ζώα και στρατοπέδων συγκέντρωσης για ανθρώπους δεν γράφουν κάποιοι αγριεμένοι, τρελλοί φιλόζωοι Μας έρχεται από αυτούς που δεινοπάθησαν τα μέγιστα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης: Από Εβραίους! Γράφει λοιπόν ο Isaac Bashevis Singer, συγγραφέας και κάτοχος βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1978). "Όταν πρόκειται για τα ζώα, γίνεται ο καθένας μας ένας Ναζί... Για τα ζώα είναι κάθε μέρα, μια μέρα στη Τρεμπλίνκα"

Και ο Alex Herschaft, που πέρασε την παιδική του ηλικία στο γκέττο της Βαρσοβίας και τελικά μετανάστευσε στις ΗΠΑ λέει: Στο υψηλής τεχνολογίας, αυθάδη, ηδονιστικό life style μας, στα αστραφτερά μνημεία της Ιστορίας μας, της Τέχνης μας, της Θρησκείας και της Οικονομίας μας, υπάρχουν τα "μαύρα κουτιά". Αυτά είναι τα εργαστήρια για βιοιατρικά πειράματα, οι εντατικές φάρμες με ζώα και τα σφαγεία. Απρόσωπες, απρόσιτες περιοχές στις οποίες η κοινωνία διεκπεραιώνει την βρώμικη δουλειά της βασανίζοντας και δολοφονώντας αθώα πλάσματα προικισμένα με συναισθήματα. Αυτά είναι τα δικά μας Νταχάου, τα δικά μας Μπούχενβαλντ, τα δικά μας Μπίρκενάου. Ακριβώς όπως και οι νομοταγείς Γερμανοί πολίτες τότε, έτσι κι εμείς σήμερα, έχουμε μία ιδέα για το τί συμβαίνει εκεί μέσα, δεν θέλουμε όμως να ξέρουμε περισσότερα.

Ο Elias Canetti Εβραίος συγγραφέας και κάτοχος βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1981) γράφει: Με πονάει που τα ζώα ποτέ δεν θα πάρουν από τον άνθρωπο τη θέση που τους αξίζει. Όλα αυτά τα υπομονετικά πρόβατα, οι κατσίκες, οι αγελάδες, που πέσανε στα χέρια μας και δεν μπορούν να γλυτώσουν.

Η Aviva Cantor, Εβραία συγγραφέας και δημοσιογράφος, φεμινίστρια και αγωνίστρια για τα δικαιώματα των ζώων λέει " Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι αυτά που κάνουμε στα ζώα. Η σιδερένια γροθιά του "Πατριάρχη" που χρησιμοποιείται για την άσκηση όλων των ειδών της καταπίεσης και της βίας, δεν είναι πουθενά πιο προκάλυπτη όσο στην καταπίεση και στη βία προς τα ζώα".

Λυπηρός απολογισμός:

55.000.000.000 (δισεκατομύρια) ζώα σκοτώνονται ετησίως.
4.600.000.000 (δισεκατομύρια) ζώα σκοτώνονται μηνιαίως.
151.200.000 (εκατομύρια) ζώα σκοτώνονται ημερησίως.
105.000 (χιλιάδες) ζώα σκοτώνονται ανά λεπτό.
1.750 (χιλιάδες) ζώα σκοτώνονται ανά δευτερόλεπτο.

Δεν αναφέρονται εδώ ζώα της θάλασσας και ψάρια .

Καιρός είναι να σταματήσουν πια αυτές οι μαζικές δολοφονίες.

(source: http://www.terra-animalis.de/Tierschutz/tierschutz_divers.html)

Ζωοφιλοι που δεν αναλαμβανουν ευθυνες!!!!!!

Την Παρασκευή και το Σάββατο 7 και 8 Αυγούστου έξω από το καταφύγιο ήταν παρατημένα 16 καινούργια κουτάβια από 4 διαφορετικές γέννες. Με μεγάλη μας λύπη, μπορέσαμε να δώσουμε στέγη μόνο στα 5 από αυτά και συγκεκριμένα στα πιο ήμερα, που έχουν τη δυνατότητα να υιοθετηθούν. Τα υπόλοιπα είναι άγρια, δαγκώνουν και ουρλιάζουν όταν τα πλησιάζουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε γι αυτά είναι να τους έχουμε νερό και τροφή στη πλαγιά του βουνού. Είναι όμως εκτεθειμένα σε όλους τους κινδύνους που μπορεί να φανταστεί κανείς, φίδια, αρουραίους και τα άγρια τσοπανόσκυλα της περιοχής. Όσοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι μπορούν να μεταφέρουν τις ευθύνες τους σε άλλους και να αποφασίζουν για το πώς ένας Σύλλογος πρέπει να λειτουργεί (συλλογή ζώων, ανεξάρτητα αριθμού και υγειονομικών συνθηκών) μπορούν να συνεχίσουν να πετάνε μωρά απ' έξω. Δεν θα μπει κανένα από αυτά στο καταφύγιο, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Δημοτικός υπάλληλος αποφάσισε να πετάξει το σκύλο σε χαντάκι!

Μάθαμε μέχρι και ότι ο Αντιδήμαρχος κρατούσε ανά χείρας ένα αρκετά μεγάλο ποσό το οποίο θα έδινε σε όποιον αναλάμβανε να μεταφέρει το σκυλί προκειμένου να καλύψει τα έξοδα του κτηνιάτρου και όποιο άλλο έξοδο ήθελε προκύψει κατά τη διαδικασία. (www.adespoto.gr)

Ένα σκυλί με διαλυμένη σπονδυλική στήλη και φρικτούς πόνους πηγαινοερχόταν Σάμη - Αργοστόλι υποφέροντας από τις 09:30 μέχρι τις 14:30. Αν νομίζετε ότι εσείς μπορείτε να αντέξετε το 1/10 τέτοιων πόνων για 5 ώρες, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Αν όχι διαβάστε το. Και σκεφτείτε το καλά.

Το φρενάρισμα ακούστηκε καθαρά στο Λύκειο. Και ο γδούπος το ίδιο. Μία πολύ βιαστική οδηγός δεν υπολόγισε ότι πέρναγε έξω από σχολείο. Αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να πω "ευτυχώς που ήταν σκύλος αυτός που χτυπήθηκε και όχι παιδί", ή απλώς να πω "την επόμενη φορά να τρέχεις περισσότερο, μπας και καταφέρεις να αποτελειώσεις ολοκληρωτικά το θύμα σου αντί να υποφέρει".

Βέβαια δεν έφταιγε μόνο η απρόσεκτη οδηγός. Για τα όσα υπέφερε ο σκύλος μέχρι τις 14:30 που τελικά του έγινε ευθανασία, είχαν και άλλοι πολλοί ευθύνη. Και αυτή τη φορά μάλιστα είναι και γνωστοί...

Μετά το περιστατικό, άνθρωποι από το Λύκειο Σάμης βγήκαν στο δρόμο και αντίκρυσαν τον σκύλο να χτυπιέται στο έδαφος από τον πόνο. Ειδοποίησαν αμέσως το Δήμο Σάμης και μετά από ώρα ήρθε φορτηγό του για να μεταφέρει το σκύλο στο Νομοκτηνιατρείο Αργοστολίου. "Ευτυχώς όλα καλά" σκέφτεστε, έ; Κάνετε λάθος.

Ξέρετε τί γίνεται όταν πετάει κάποιος ένα ημιθανές ζώο σε κάποιο χαντάκι; Όχι; Θα σας πούμε: τις ώρες (ή ακόμα και μέρες) που το ζώο είναι ακόμη ζωντανό, έρχονται και το τρώνε ζωντανό αρουραίοι, πράσινες μύγες και όλα άλλα συμπαθή και συναφή τα οποία προσελκύονται από τα ούρα και τα κόπρανα που αναγκαστικά αφήνει στον χώρο που κείτεται. Σκληρό ακούγεται, έ; Έχει κι άλλο, υπομονή...

Οι υπάλληλοι που "υποδέχτηκαν" το σκύλο στο Νομοκτηνιατρείο ήρθαν σε τηλεφωνική επαφή μ' εκείνους που άκουσαν το φρενάρισμα στη Σάμη. Για 2-3 ώρες το σκυλί παρέμενε εκεί καθώς δεν υπήρχε κτηνίατρος να το δει, αλλά και οι υπάλληλοι του Νομοκτηνιατρείου δεν δέχονταν να κάνουν τίποτα στο σκύλο "αν δεν εμφανιζόταν ο ιδιοκτήτης του", όπως είπαν τηλεφωνικά. Ταυτόχρονα, δεν προχώρησαν ούτε καν σε μία παυσίπονη ένεση διότι είχε προτεραιότητα η επίλυση ενός άλλου, πολύ πιο επείγοντος ζητήματος: ποιός θα αναλάμβανε το κόστος! Και επειδή ο σκύλος δεν είχε μαζί του και το πορτοφόλι του την ώρα του ατυχήματος, αλλά και το αφεντικό του δεν υπήρχε πουθενά, οι άνθρωποι από το Λύκειο της Σάμης είπαν στο προσωπικό του Νομοκτηνιατρείου ότι θα καλούσαν ιδιώτη κτηνίατρο να δώσει λύση στο πρόβλημα.

"Τότε πλέον όλα καλά", σκέφτεστε πάλι, έ; Πάλι λάθος κάνετε.

Οι άνθρωποι από το Λύκειο Σάμης κάλεσαν τον κτηνίατρο Κο Ψαρρό και, αφού του εξήγησαν την κατάσταση, συμφώνησαν να μεταβεί ο τελευταίος στο Νομοκτηνιατρείο στις 13:00. Τηλεφώνησαν πίσω στο Νομοκτηνιατρείο για να ενημερώσουν το εκεί προσωπικό και τότε άκουσαν με μεγάλη (αλλά δυσάρεστη) έκπληξη τα νέα: ο υπάλληλος του Δήμου Σάμης πήρε το σκύλο και τον επέστρεψε πίσω στη Σάμη! Το για ποιό λόγο αποφάσισε ο υπάλληλος του Δήμου Σάμης να κάνει κάτι τόσο (... πώς να το χαρακτηρίσουμε...) αφελές δεν το ξέρουμε. Αν κρίνουμε όμως από την απόσταση του Νομοκτηνιατρείου από το ιδιωτικό κτηνιατρείο του Κου Ψαρρού, μπορούμε να βγάλουμε τα εξής πιθανά συμπεράσματα:

- Είτε ο δημοτικός υπάλληλος δεν γνώριζε πού είναι το κτηνιατρείο του Κου Ψαρρού

- Είτε πήρε από κάπου εντολή να επιστρέψει τον τραυματισμένο σκύλο στη Σάμη

- Είτε βαρέθηκε να χάνει τον εξαιρετικά πολύτιμο χρόνο του για ένα ζώο με φρικτούς πόνους

- Είτε τελείωνε το ωράριό του και έπρεπε να πάει σπίτι να διδάξει στα παιδιά του πώς να κάνουν το σωστό στη ζωή τους, όπως αυτός

- Είτε κάτι άλλο που μας διαφεύγει εντελώς, όσο κι αν προσπαθούμε να το εντοπίσουμε

Οι άνθρωποι από το Λύκειο της Σάμης άρχισαν να αναρωτιούνται πού βρισκόταν πλέον ο χτυπημένος σκύλος. Εντόπισαν λοιπόν τον υπάλληλο του Δήμου Σάμης αλλά αυτός αρνιόταν πεισματικά να τους πει πού τον είχε αφήσει! Μετά από πολλή πίεση, ο δημοτικός υπάλληλος αποφάσισε να τους κάνει τη χάρη και τους ενημέρωσε ότι είχε πετάξει το σκύλο σε κάποιο χαντάκι!

Ξέρετε τί γίνεται όταν πετάει κάποιος ένα ημιθανές ζώο σε κάποιο χαντάκι; Όχι; Θα σας πούμε: τις ώρες (ή ακόμα και μέρες) που το ζώο είναι ακόμη ζωντανό, έρχονται και το τρώνε ζωντανό αρουραίοι, πράσινες μύγες και όλα άλλα συμπαθή και συναφή τα οποία προσελκύονται από τα ούρα και τα κόπρανα που αναγκαστικά αφήνει στον χώρο που κείτεται. Σκληρό ακούγεται, έ; Έχει κι άλλο, υπομονή...

Ο υπάλληλος του Δήμου Σάμης αρνιόταν να πει έστω πού ήταν το χαντάκι στο οποίο είχε πετάξει το σκύλο. Οι άνθρωποι του Λυκείου Σάμης αποφάσισαν ότι ήταν πλεόν ώρα να επισκεφθούν το Αστυνομικό Τμήμα. Αφού εξήγησαν την κατάσταση στον αξιωματικό υπηρεσίας, ο τελευταίος κάλεσε τηλεφωνικά τον υπάλληλο του Δήμου και του ζήτησε να τον ενημερώσει για την παρούσα θέση του σκύλου. Ο δημοτικός υπάλληλος τότε (και υπό την πίεση του αστυνόμου) απήντησε ότι ο σκύλος βρισκόταν στο ίδιο σημείο που είχε γίνει το ατύχημα το πρωί! Οι άνθρωποι από το Λύκειο Σάμης θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο ήταν ψέμα καθώς είχαν περάσει λίγα λεπτά πριν το τηλεφώνημα του αστυνόμου από το σημείο και δεν είχαν δει το σκυλί πουθενά. Τελικώς, το σκυλί όντως βρέθηκε στο ίδιο ακριβώς σημείο όπου είχε εντοπιστεί το πρωί την ώρα του ατυχήματος, πεταμένο στο δρόμο κάτω από τον δυνατό ήλιο. Με λίγα λόγια, ο δημοτικός υπάλληλος, φοβούμενος τις προεκτάσεις που θα λάμβανε το θέμα αν εμπλεκόταν και ο Νόμος στο συμβάν, έκανε αυτό που θα τον καθιστούσε νομικά ασφαλή. Ηθικά όμως;

Μία επαγγελματίας (γιατρός) της περιοχής έδωσε νερό στο σκυλί και, απ' ότι μας ενημέρωσε τηλεφωνικά, το ζώο ήπιε ένα ολόκληρο μπουκάλι του 1,5 λίτρου (μάλλον κανένας, ούτε από τους υπαλλήλους του Δήμου, ούτε από εκείνους του Νομοκτηνιατρείου δεν σκέφτηκε να δώσει στο έρημο αυτό ζώο λίγο νερό).

Οι άνθρωποι του Λυκείου Σάμης απευθύνθηκαν λοιπόν και πάλι στο Δήμο Σάμης για να φροντίσει την (εκ νέου) μεταφορά του σκύλου στο ιδιωτικό κτηνιατρείο του Κου Ψαρρού, αλλά ενώ ο ίδιος ο Δήμαρχος και οι Αντιδήμαρχοι ζήτησαν από τους υπαλλήλους του Δήμου που ήταν παρόντες να κάνουν τη μεταφορά, αρνήθηκαν πεισματικά όλοι ανεξαιρέτως, άλλος λόγω κάποιας επείγουσας οικογενειακής υπόθεσης και άλλος λέγοντας ότι το ωράριό του είχε ήδη τελειώσει. Ακόμα και όταν τους διαβεβαίωσαν ότι θα τους έδιναν τις αντίστοιχες υπερωρίες, κανείς δεν δεχόταν να κάνει τη μεταφορά.

Μάθαμε μέχρι και ότι ο Αντιδήμαρχος κρατούσε ανά χείρας ένα αρκετά μεγάλο ποσό το οποίο θα έδινε σε όποιον αναλάμβανε να μεταφέρει το σκυλί προκειμένου να καλύψει τα έξοδα του κτηνιάτρου και όποιο άλλο έξοδο ήθελε προκύψει κατά τη διαδικασία.

Τελικά, ο Αντιδήμαρχος τηλεφώνησε σε άλλο δημοτικό υπάλληλο, ο οποίος ήταν ήδη στο σπίτι του και δέχτηκε να μεταφέρει το σκυλί στο Αργοστόλι και μάλιστα με το ιδιωτικό του αυτοκίνητο και όχι κάποιο όχημα του Δήμου. Α, και δεν ζήτησε να του γράψουν υπερωρίες...

Ο κτηνίατρος Κος Ψαρρός αμέσως μόλις του έφεραν το σκυλί έκανε ακτινογραφία και διέγνωσε εξάρθρημα μεταξύ 13ου θωρακικού και 1ου οσφυικού σπονδύλου σε βαθμό τέτοιο που να δικαιολογεί διατομή νωτιαίου μυελού. Με απλά λόγια δηλαδή, η σπονδυλική στήλη του σκύλου είχε σπάσει σε τέτοιο σημείο που είχε καταστραφεί ακόμα και ο νωτιαίος μυελός. Η ακτινογραφία τα δείχνει όλα.

Στο σκυλί έγινε ευθανασία αμέσως, προκειμένου να μην υποφέρει κι άλλο. Και φυσικά έγινε δωρεάν από τον Κο Ψαρρό, όπως δωρεάν θα γινόταν και από οποιονδήποτε ιδιώτη κτηνίατρο του πηγαίναν ένα αδέσποτο. Μόνο το ΔΗΜΟΣΙΟ Νομοκτηνιατρείο ενδιαφερόταν για την κάλυψη των εξόδων...

Το σκυλί είχε περιλαίμιο και λουρί για παράσιτα, αλλά (κατά την πάγια τακτική πολλών ανεύθυνων ιδιοκτητών σκύλων) δεν είχε τσιπάκι ώστε να μπορεί να εντοπιστεί το αφεντικό του.

Για ανακεφαλαίωση έχουμε να πούμε τα εξής (χωρίς σειρά προτεραιότητας):

- Ένα μεγάλο μπράβο στην προθυμία και το ενδιαφέρον που έδειξαν οι άνθρωποι από το Λύκειο Σάμης. Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην πρώτη γραμμή του εκπαιδευτικού μας συστήματος

- Ένα μεγάλο μπράβο στον Δήμαρχο και τον Αντιδήμαρχο Σάμης για την προθυμία τους να βοηθήσουν όπου και όσο μπορούσαν, έστω και αν ενημερώθηκαν αργά για το συμβάν

- Ένα μεγάλο μπράβο στον Δημοτικό Υπάλληλο (με κεφαλαία) της Σάμης που με τη δική του συμβολή έφτασε τελικά το σκυλί στο τέλος του Γολγοθά του

- Ένα μεγάλο μπράβο στον αστυνομικό του Τμήματος Σάμης που πίεσε και βοήθησε και αυτός με τον τρόπο του

- Ένα μεγάλο μπράβο στον Κτηνίατρο Κο Λευτέρη Ψαρρό που λύτρωσε το ζώο

- Ένα μεγάλο μπράβο στον ίδιο το σκύλο που ενώ ήταν τραυματισμένος από τις 08:30, υπέφερε τις βλακείες κάποιων ανεγκέφαλων μέχρι τις 14:30 αδιαμαρτύρητα, χωρίς καν να γυρίσει να δαγκώσει κάποιον από τον πόνο που ένιωθε και το σοκ που είχε υποστεί.

Και τα εξής:

- Η αδιαφορία που επέδειξαν όσοι υπάλληλοι του Δήμου Σάμης ενεπλάκησαν με το συμβάν είναι κατ' ελάχιστο αισχρή. Αισθανόμαστε ιδιαιτέρως άβολα γνωρίζοντας ότι άνθρωποι σαν αυτούς περπατάνε, οδηγούνε, υπάρχουνε δίπλα μας. Διότι αναρωτιόμαστε αν τη στιγμή που θα έχουμε την ανάγκη τους θα έχει τελειώσει το ωράριό τους. Και καλό θα είναι να μην ακούσουμε / διαβάσουμε αντίλογους ότι γενικεύουμε και τους παίρνει όλους η μπάλα, διότι δεν γενικεύουμε τίποτα. Όλα τα συμβάντα μας κοινοποιήθηκαν από αυτόπτες μάρτυρες και αναφερόμαστε σε πολύ συγκεκριμένα άτομα όταν γράφουμε "όσοι υπάλληλοι του Δήμου Σάμης ΕΝΕΠΛΑΚΗΣΑΝ με το συμβάν".

- Η στάση των υπαλλήλων του Νομοκτηνιατρείου ακολουθεί μία λογική εντελώς αντίθετη από αυτό για το οποίο είναι εντεταλμένοι. Είχαμε την εντύπωση ότι βρίσκονται εκεί για να ελαττώνουν τον πόνο, όχι να τον παρατείνουν επειδή "θέλουν να μάθουν ποιός θα πληρώσει τα έξοδα". Αν δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή υπηρεσιακός κτηνίατρος παρών και ήθελαν να βοηθήσουν, θα καλούσαν άμεσα έναν από τους ιδιώτες κτηνιάτρους του νησιού να αναλάβει το περιστατικό. Αν δηλαδή όλοι οι κτηνίατροι έλειπαν σε διακοπές, οι υπάλληλοι του Νομοκτηνιατρείου θα περίμεναν επ' αόριστον να εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης του σκύλου ή κάποιος που να τους καταβάλει τα νοσήλεια για να κάνουν μία απλούστατη διάγνωση ότι το σκυλί έπρεπε να θανατωθεί; Και αν ακόμα το προσωπικό που ήταν παρόν δεν είχε κτηνιατρικές γνώσεις, κακώς δεν επικοινώνησε άμεσα με έναν από τους ιδιώτες κτηνιάτρους. Επιπροσθέτως, απορούμε πώς έδωσαν την άδεια να μεταφερθεί ο σκύλος στην κατάσταση που ήταν. Αν ήταν δικός τους σκύλος το ίδιο θα έκαναν; Ή είναι τόσο αδαής ώστε δεν γνωρίζουν ότι η μεταφορά οποιουδήποτε τραυματία (ζώου ή ανθρώπου) επιφέρει σοβαρότατους κινδύνους;

- Η απόφαση να μεταφερθεί ο σκύλος από το Αργοστόλι πίσω στη Σάμη και να πεταχτεί σε χαντάκι είναι εξοργιστική. Και εκτός από τους υπαλλήλους του Νομοκτηνιατρείου που επέτρεψαν τη μεταφορά, αυτός ή αυτοί που πήραν την απόφαση της μεταφοράς μακάρι να μην αντιμετωπίσουν ποτέ κάποιον που να τους φερθεί όπως φέρθηκαν εκείνοι στο σκυλί. Δεν θα πούμε τίποτα για το αν είναι τόσο αδαής ώστε να αγνοούν ότι η μεταφορά οποιουδήποτε τραυματία (ζώου ή ανθρώπου) επιφέρει σοβαρότατους κινδύνους. Τους ευχόμαστε απλά να κοιμηθούν ήσυχοι το βράδυ, αν μπορέσουν. Και να είναι βέβαιοι ότι με τον τρόπο που ενήργησαν, όλοι όσοι τους γνωρίζουν προσωπικά και μάθουν τις επιλογές τους, δεν θα είναι και πολύ περήφανοι γι' αυτούς. Και όλα μαθαίνονται στην κλειστή μας κοινωνία...

- Η απρόσεκτη οδηγός που προκάλεσε το ατύχημα, πέρναγε έξω από σχολείο με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Και όσο ξαφνικά της πετάχτηκε το σκυλί, άλλο τόσο ξαφνικά θα μπορούσε να πεταχτεί ένα παιδί 2-3 ετών που λόγω ύψους να μην φαίνεται ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Όπως λέει και η διαφήμιση που βγήκε πρόσφατα στις τηλεοράσεις: "Έτρεχες. Δεν υπάρχει καμμία δικαιολογία." Ζήσε μ' αυτό.

Αναδημοσιευση απο http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=7017&Itemid=38