Οι "άνθρωποι" που νομίζουν ότι ο κόσμος έγινε γι αυτούς και μόνο και δεν χωρά κανένας άλλος". Φίλος του Καταφυγίου στην Νίκαια έλαβε το άνωθεν προειδοποιητικό μήνυμα απο άγνωστο της περιοχής του και μας το έστειλε με το παρακάτω σημείωμα
27-10-2009
Την συγκεκριμένο αυτό προειδοποιητικό γράμμα το λάβαμε σήμερα το πρωί.
Είχε ριχθεί στην βεράντα φιλικού ζευγαριού προφανώς κατά την διάρκεια της νύχτας.
Ο άγνωστος 'ψυχάκιας' σταυροφόρος κατά των μικροβίων όπως φαίνεται έχει και το σθένος να απειλεί με φόλες κατά των αδέσποτων για να μας γλιτώσει όπως πιστεύει από τα μικρόβια.
Το φιλικό ζευγάρι όπου έλαβε αυτήν την απειλητική επιστολή τυγχάνει να έχουν ένα μικρόσωμο σκυλάκι, παράλληλα δε να ταΐζουν και ορισμένα αδέσποτα γατάκια τα οποία έρχονται στην περίμετρο του σπιτιού τους.
Τυχαίνει και εγώ να είμαι κάτοχος σκύλου και 2 γατιών παράλληλα δε να φροντίζω και αρκετά αδέσποτα γατιά της περιοχής μου, όπως καταλαβαίνετε είναι αρκετά μεγάλη η αγανάκτησης μας έπειτα από αυτήν την απειλητική επιστολή αυτού του 'θρασύδειλου καραγκιζόπουλου' όπου νομίζει με τις φόλες προς τα άμοιρα αυτά ζωάκια θα σωθεί από τα μικρόβια όπως επικαλείται.
Δυστυχώς για όλους εμάς που πονάμε και φροντίζουμε όλα αυτά τα αδέσποτα υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες τριγύρω μας από τέτοιου είδους ευνουχισμένες προσωπικότητες όπου το μόνο σκοπό που έχουν στο μυαλό τους είναι να εφαρμόζουν τη βία και τη διαστροφή τους κατά των ζωών.
Η κριτική δική σας....
Η ανώνυμη απειλή για φόλα είναι απαράδεκτη, όσο και η ιδέα της φόλας. Φυσικά και καταδικάζω τέτοια περιστατικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, η ελευθερία μου σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου. Μην με παρεξηγήσετε, λατρεύω τα ζώα και έχω 2 γάτες εδώ και πολλά χρόνια. Στις γάτες μου λοιπόν άρεσαν οι...γλάστρες της ηλικιωμένης γειτόνισσάς μου: έβγαιναν στο μπαλκόνι και κάποιες φορές πηδούσαν το διαχωριστικό και είτε κοιμούνταν στις γλάστρες ή έτρωγαν κάποια από τα φυτά.
Έκανα τα πάντα για να σταματήσουν αυτή τη συνήθεια, έβαλα δίχτυ, εμπόδια, κτλ. Αυτές όμως έκαναν τα πιο απίθανα ακροβατικά και πάλι κατέληγαν στις γλάστρες της διπλανής. Ένα πρωί προσπάθησε λοιπόν η ίδια να τις τρομάξει για να μην της χαλάνε τα αγαπημένα της φυτά, και η μία έπεσε από τον τρίτο στο δρόμο.
Λίγη ώρα μετά, ήμουν έξαλλη στο κτηνιατρείο και εξηγούσα το περιστατικό κατηγορώντας την "άκαρδη" γειτόνισσα. Η κτηνίατρος λοιπόν μου είπε τα εξής: επειδή εμείς θέλουμε ζωάκια, δεν υποχρεώνει κανείς και τους άλλους να τα δέχονται στο χώρο τους. Είναι δικαίωμά τους. Είμαστε υπεύθυνοι γι αυτά και πρέπει να φροντίζουμε να μην ενοχλούν κανέναν, εφόσον είναι υπό την προστασία μας. Είχε δίκιο.
Από τότε οι γάτες μου ζουν μέσα στο σπίτι και μόνο και έχω αναλάβει να τις βγάζω στο μπαλκόνι καθημερινά, μόνο όταν είμαι κι εγώ εκεί και τις επιβλέπω. Ήταν η συμβουλή της γιατρού για την δική τους προστασία αλλά και το δικαίωμα της γειτόνισσας να ...μην βλάπτει κανείς τα φυτά της.
Με την ίδια λογική, αν ταΐζουμε ζώα στην αυλή μας, είμαστε υπεύθυνοι γι αυτά. Δεν είναι μόνο, γιούπι, κάνω καλή πράξη και ταΐζω αδέσποτα, αλλά είναι και φροντίζω να είναι ο χώρος καθαρός και αν οι γείτονες ενοχλούνται, βάζω και άμμο σε κάποια γωνίτσα γιατί κάπου θα πάνε μετά να "τα κάνουν" και δεν έχουν τη λογική να σκεφτούν το πού. Η καλή πράξη θέλει και θυσίες και δεν σταματά στο "εύκολο" τάισμα.
Στην τελική, αν πάμε το σκύλο βόλτα, είναι πολιτισμός να μαζεύουμε τα περιττώματα του με ειδικά σακουλάκια.
Συγνώμη για το μακρύ σχόλιο, ελπίζω να καταλάβατε τι εννοώ και η ιστορία να έχει αίσιο τέλος, χωρίς φόλες και άλλες απαράδεκτες ενέργειες...